Altın fiyatı, mart ayında yaklaşık yüzde 7 sıçrayarak ons başına 2.000 doların çabucak altına yükseldi ve son bir yılın en yüksek düzeyine ulaştı. Analistler bunun içinde bulunulan ‘ayı piyasası’ koşullarında gerçekleştiğine dikkat çekiyor. Yatırımcıların bilhassa pay senetleri ve şirket tahvillerini terk etmesiyle, para hem devlet tahvillerine hem de altına aktı.
Financial Times’da yer alan tahlile nazaran, altının yatırımcılara direkt gelir sağlamayan, fizikî olarak saklanması sorun oluşturan yapısı ve konjonktürel olarak da, ABD ve birçok öteki ülkedeki enflasyonun nerdeyse tepe yaptığı göz önüne alındığında, sarı metale olan ilgi tuhaf görünüyor. FT editörleri bu kademede, ‘O vakit altına bu yenilenen ilgiyi nasıl açıklayabiliriz’ sorusunu soruyorlar. Karşılıklarında ise ‘Türkiye’ de var.
TÜRKİYE, RUSYA VE ÇİN ALTINA YÖNELDİ
FT’nin haberine nazaran, altın, bilhassa paralarının bir bankada inançta olmayabileceğinden telaş duyan ferdî yatırımcılar için inançlı bir sığınak sunuyor. Ve bu temel olarak yıllardır bu türlü. Geçen yıl altın talebinin yaklaşık yüzde 72’sini külçeler, madeni paralar ve mücevherat oluşturuyordu. Bu oranlar yıllar içinde çok az değişti.
“DOLARA BAĞIMLI KALMADAN YAPMAK İSTEDİLER”
Ayrıca FT tahliline nazaran, Rusya, Türkiye ve dünyanın en büyük altın üreticisi Çin üzere ülkeler döviz rezervlerini artırmayı hedefledi. Ancak birebir vakitte bunu dünyanın en tanınan rezerv para ünitesi olan ABD Doları’na bağımlı kalmadan yapmak istediler. Bundan ötürü da altına yöneldiler.
