Haber : Edda SÖNMEZ – Kamera : Mehmet ÇALPAR
(İSTANBUL) – Semih Çelik‘in, Ayşenur Halil’i Eyüpsultan’da öldürdükten yarım saat sonra İkbal Uzuner’i katlettiği yer olan tarihi Edirnekapı Surları’nda düzenlenen protesto dün akşam ilerleyen saatlere kadar devam etti. Aksiyona katılan bir genç, “Bu ülkede nefes alamıyoruz, yürüyemiyoruz” derken, İkbal Uzuner’le ilkokulu birebir okulda okuyan bir diğer genç ise “Korkuyoruz. Yolda yürürken, bakkala giderken, iki saniye sonramız ne olacak, bir psikopat tarafından öldürülecek miyiz, parçalanacak mıyız” dedi. Yaklaşık 4 ay evvel katledilen Sedef Güler’in annesi Gülizar Sezer de gözyaşları içinde, “Ben öpmeye kıyamıyorum yavrumu, geliyorum cani eller katlediyor bizim çocuklarımızı. Buna artık bir ‘dur’ diye konuştu. Kuşkulu Yavuz Güngör’ün Bulgaristan’a kaçmak üzereyken yakalandığını belirten Sezer, “Bu adam sekiz yıl kesilmiş cezası varken dışarıda elini kolunu sallayarak geziyor. Geliyor benim yavrumu orada katlediyor. Beni çeviriyorsun onu nasıl çeviremiyorsun sen” diyerek yansısını lisana getirdi.
Son yıllarda artan bayan cinayetleri ve şiddet, cuma günü İstanbul’da yarım saat ortayla işlenen iki cinayetle bir sefer daha gündeme geldi. Kan donduran cinayetlerde can veren Ayşenur Halil ve İkbal Uzuner toprağa verilirken akşam saatlerinde bayan örgütleri protesto hareketleri düzenledi. Protesto adreslerinden biri de vahim katliamın yaşandığı 700 yıllık Edirnekapı Surları’nın önü oldu. Bayan örgütleri iktidarın siyasetlerini eleştirdi, İstanbul Mukavelesi’nin uygulanmasını istedi. Surlara katledilen İkbal Uzuner’in fotoğrafını asan bayanlar bölgede oturma hareketi yaptı. Burada ANKA Haber Ajansına konuşan vatandaşlar şunları söyledi:
İkbal Uzuner’in okuldaşı: “Biz bu halde yaşamak istemiyoruz. Korkarak geçirmek istemiyoruz günlerimizi”
“İlkokulda birlikte okumuştuk. Birebir sınıfta değildik lakin tıpkı okuldaydık. Makus, diyecek söz bulamıyorum. Yaşadıklarımız daha yaşayacaklarımız tedbir alınması gerekiyor, bir halde bir şeyler yapılması gerekiyor. Üzgünüz. Şok oldum daha doğrusu. Birinci başta tanımadım zati kim olduğunu. Zira çok küçüktük. Daha sonradan öğrendim. Korkuyoruz. Geleceğimizi zan altında. Yolda yürürken, bakkala giderken bile iki saniyemiz ne olacak, bir psikopat tarafından öldürülecek miyiz, parçalanacak mıyız? Yani hiçbir şeyin garantisi yok. Yaşadığımız semtte, ülkemizde, biz bu formda yaşamak istemiyoruz. Korkarak geçirmek istemiyoruz günlerimizi.”
“Eve giderken artık korkuyorum”
“Gerçekten hepimiz çok üzgünüz. Yani ben bile meskene giderken artık korkuyorum. Ben de surların orada oturuyorum. Yani bunlar nereye kadar gidecek? Bilmiyoruz. Üzgünüz diyecek bir şey bulamıyoruz.”
“Ben de yaşadığım için o yüzden buradayım. Kız kardeşimi, kocası öldürdü. Üç gün meskende sakladı”
“Ben de yaşadım bu acıyı. Ben de kardeşimi kaybettim. Artık buna dur diyelim. Yani çoluk çocuk etkilendi. Benim çocuğum şahit oldu, ‘o yolu kullanmam’ diyor. Nitekim çok üzgünüz. Allah ailesine sabır versin. Ölen kişiyi tanımıyoruz lakin o da bizim bir evladımız. Hani ben de yaşadığım için o yüzden burada duruyorum. Kız kardeşimi, kocası öldürdü. Üç gün konutta sakladı. Dün de onun mevt yıl dönümüydü. Dün de bu olay oldu işte. Tekrardan tazelendi. Yani bir bayan olarak üzgünüz. Yani bu bayanlar bu vefatı hak etmiyor. Değişmiyor hiç bir şey. Daha makus. Yani günden güne daha makus şeyler oluyor. Beş sene bitti altıncı yılına girdi kız kardeşim öldürüleli. Daha çok bayanlarımız, kızlarımız ölüyor. Çocuklarımız ölüyor. Yani dünya daha berbat olmaya başladı.”
“Ben bu ülkede nefes alamıyorum. Nefes aldığımı hissetmiyorum. Dayanamıyorum artık bu ülkede yaşamaya”
“Bir bayan bütün bayanlar demek. Bütün hepimizin canı yanıyor. Yani ben kalktım Anadolu bölgesinden geldim buraya. Zira içim rahat etmiyor. Vicdanım rahat etmiyor. O toprak altında yatarken küfür etmek istemiyorum. Benim vicdanım sızlıyor. Ben bu ülkede nefes alamıyorum. Nefes aldığımı hissetmiyorum. Yürüyemiyorum, dolaşamıyorum, su içemiyorum, iki gündür midem bulanıyor, imajları gördüm. Yaşamak o kadar güç ki bu ülkede bir bayan olarak. Yani dayanamıyorum artık bu ülkede yaşamaya. Sahiden. Diyeceklerim bu kadar. İkbal için çok üzülüyorum. Üzülmeye de devam edeceğim. Başsağlığı diliyorum yakınlarına. Annesinin feryadını gördüm. Bizim için bu kadar zorsa bir anne için daha çok güç. Doğur, büyüt, tanımadığın birisi gelsin, canını alsın vahşice. Bu sahiden akıl almaz, mantık almaz, hayvan yapmaz. ya insan çok makus. Çok makus bir varlık. Diyeceklerim bu kadar.”
Üniversitede psikoloji okuyan Buse Başdemir: “Asla yasta değiliz. Muhakkak isyanlardayız ve bu konu artık bayan erkek eşitliğini geçmiş boyutta”
“İkbal rastgele bir tanıdığım değildi. Yalnızca yaşıtımdı. Çağdaşımdı. Sözleri toparlamakta sahiden zahmet çekiyorum. Asla yasta değiliz. Katiyen isyanlardayız ve bu konu artık bayan erkek eşitliğini geçmiş boyutta. Yasa istiyoruz. Yaptırım uygulanmasını istiyoruz. ‘İstanbul Kontratı yaşatır’ diyoruz. Ailesine başsağlığı diliyorum. İki gündür asla kendimde değilim.”
Arda Küçük: “Ben buraya hem cinsimin yaptığı ahlaksızlığı bayana şiddete karşı yapılan bu protestoda göstermek için geldim”
“Ben buraya hem cinsimin yaptığı ahlaksızlığı, bayana şiddete karşı yapılan bu protestoda göstermek için geldim. Ben burada erkek olarak kendimi yalnız hissettim. Yani yanımda iki üç erkek en az olmalıydı diye düşünüyorum. Erkek, isterseniz erkek isterseniz kız olun. Gelin burada protesto yapın. Zira bir bayanın hayatı kelam konusu oldu. Yarın da sizin ailenizden biri olabilir. Erkekler bu mesajım size. Lütfen sesinizi çıkarın. Erkek olsanız bile bayanlarımız can çekişiyor.”
“Sedef Güler vahşice katledilerek Büyükçekmece’de dambıllara, zincirlere sarılarak halıyla birlikte denize atıldı benim çocuğum ve dört aydır isimli tıp raporu hala çıkmadı. Dört aydır ben hiçbir şey bilmiyorum”
Büyükçekmece’de denizde elleri ve ayakları bağlı, halıya sarılı halde cansız vücudu bulunan Sedef Güler’in annesi Gülizar Sezer, gözyaşları içinde yaptığı açıklamasında, şunları söyledi:
“Ben çocuğumun nasıl öldüğünü bile bilmiyorum. Yok neymiş? Altı ayda İsimli Tıp raporu çıkarmış. Bir senede çıkarmış. Yani ne altı ayda çıkıyor ne bir senede çıkıyor. ya bir çocuk kolay meydana gelmiyor. Lütfen ne gerekiyor. Ben yalnızca çocuğumun bir an evvel neden? Niye? Nasıl öldürüldüğünü öğrenmek istiyorum. İsimli Tıp raporunun çıkmasını istiyorum. ve katilin en ağır formda cezalandırılmasını istiyorum. Öbür bir şey istemiyorum. ve bunların sonunun gelmesi için idam gelsin istiyorum. ya bir kişi ya, bir kişi aleme ibret sallandırsınlar. O vakit bakalım nasıl duruyor millet? Nasıl duruyorlar? ya durun artık bu canilik nedir ya? Bu şeytanlık nedir? Bunlar insan değil ya. Biz çocuklarımızı kolay getirmiyoruz. ya bu da benim yavrum. Öbürkü de benim yavrum. Hepsi benim yavrum. Lakin ben yavrumun gerisinde bile duramıyorum. Sedef Güler vahşice katledilerek Büyükçekmece’de dambıllara, zincirlere sarılarak halıyla birlikte denize atıldı. Benim çocuğumun dört aydır isimli tıp raporu hala çıkmadı. Dört aydır ben hiçbir şey bilmiyorum. Çocuğumun hiçbir eşyasını teslim bile alamadım.
“Sancılarla, ağrılarla doğurdum. Bir lokma ekmek bulamadım yeri geldi aç yatırdım. Ben bu türlü büyüttüm çocuklarımı. Ben dört aydır nasıl uyku uyuduğumu bilmiyorum. Gözüm hiçbir şeyi görmüyor. Kâfi artık. Hakikaten kâfi ve sesim duyulsun”
Sadece bu katili (Yavuz Güngör) yakaladık dediler. Bir çanta dolusu parayla Edirne sonda kaçarken yakalandı. ya bu adam oraya kadar nasıl gidiyor? Mültecilerle nasıl anlaşıyor? ya şuradan giderken biz geçiyoruz bayan olarak kaç tane bekçiye çevirmeye giriyorum. Bu adam sekiz yıl kesilmiş cezası varken dışarıda elini kolunu sallayarak geziyor. Geliyor benim yavrumu orada katlediyor. Beni çeviriyorsun onu nasıl çeviremiyorsun sen? Bu hiç mi denk gelmiyor? Hiç mi denk gelmiyor. Nasıl denk gelmez ya? Nasıl denk gelmez de bu yavrular katledilir ya? Dokuz ay karnımda taşıdım. Sancılarla, ağrılarla doğurdum. Bir lokma ekmek bulamadım yeri geldi aç yatırdım. Ben bu türlü büyüttüm çocuklarımı. ve bütün hepimiz bu türlü büyütüyoruz çocuklarımızı. ya olmasın artık sesimiz duyulsun ve benim İsimli Tıp raporumun çıkmasını ve bu devletin ardında durmasını istiyorum. Öbür hiçbir şey istemiyorum. Yoksa adaletimi ben kendim sağlayacağım. Ben kendim sağlayacağım… Bunu mu istiyorlar?… Zira benim ciğerim yanıyor. Ben dört aydır nasıl uyku uyuduğumu bilmiyorum. Gözüm hiçbir şeyi görmüyor. Kâfi artık. Hakikaten kâfi ve sesim duyulsun. Daha çocuklarımız katledilmesin. Bayan, bayan kadın diyerek bahsediyorlar. Bu bayan değil ya. Bu çocuk çocuk. Benim Sedefim de çocuktu. Daha çocukluk sınırları gitmemişti yüzünden. Bebekti ya benim yavrum. Bir bayan diye şey yapıyorlar. Nesi ya, ne ya, bu daha çocuk ya, bu daha süt kuzusu ya, ağızları süt kokuyor bunların. Nasıl ben öpmeye kıyamıyorum ya yavrumu öpmeye kıyamıyorum. ve geliyorum cani eller katlediyor bizim çocuklarımızı. Bu türlü bir şey yok. Buna artık bir dur denilsin. Sahiden dur denilsin. Herkesin canı çok yanıyor.
“Benim çocuğum iş görüşmesine gitmişti oraya. İş görüşmesine gittiği yerde katledildi benim yavrum”
Ben tıpkı şeyi iki gündür tekrardan yaşıyorum. Her gün bana kızıyorlar sen bu türlü toplayamazsın. ya tamam benim çocuğu gitti. Fakat hala gidiyor bu çocuklar. Ben sesimi duyurayım. Canı yananlar da sesini duyursun. Ben buraya uçarak geldim. Dedim ki yalvarırım. Dedim tahminen bir nebze sesimi duyurabilirim dedim. Yavrumun sesini duyurabilirim dedim. Nereye gitsem elimi kolumu bağlıyorlar. Çocuğum öldürülmüş. Bana hiçbir açıklama yapılmıyor. Karakoldan bile sen git haber verecekler evrak bâtın evrak bâtın. Benim yavrum katledilmiş bana hala dört aydır belge saklı deniliyor. Ben yavrumun hiçbir eşyasını alamadım ya. Duruyor hala orada duruyor. Acı yapılmasın. Bunlar nitekim yapılmasın. Hepsi bizim yavrumuz. Hepsi biz bir bayanız. ve bizi katleden bir erkek. ve başımızdaki de erkek. İlla kendi canlarının mı yanması gerekiyor?… Ulaşan garibana ulaşıyor. Parası olmayana ulaşıyor. Benim çocuğum iş görüşmesine gitmişti oraya. İş görüşmesine gittiği yerde katledildi benim yavrum…”
